Ο Ζαφείρης και οι Πέρσες

Είμαστε στον έκτο αι. μ.Χ., κατά τους ατέλειωτους Ελληνοπερσικούς πολέμους. 
Ο Νέος Ελληνισμός χαράζει, και τα πρώτα στοιχεία είναι αδιάσειστα. 

Αλλά, παράλληλα, εντοπίζουμε μια πρωτότυπη μέθοδο τοιχομαχίας.

Μια βυζαντινή ασπίδα.
Εργο Δημήτρη Σκουρτέλη

Ο Ζαφείρης ανεβαίνει στο τείχος του κάστρου του Μαζαρού μπήγοντας πασσάλους στους αρμούς των πετρών. 
Οι Πέρσες τον ρίχνουν κάτω αλλά τον σώζουν οι δικοί μας μειώνοντας την πτώση με πλέγμα ασπίδων. 
(μια πρωτότυπη χρήση της ασπίδας, ομολογώ, στη οποία προφανώς οι Βυζαντινοί ήταν εκπαιδευμένοι, όπως φαίνεται) 
Τελικά τα καταφέρνει, και το φρούριο καταλαμβάνεται. Μα πιο πολύτιμο από την πρωτότυπη τακτική, είναι το νεοελληνικό όνομα του ήρωα. Ζαφείρης. 

«Στρατιώτης τις Σαπφείρης ονόματι σκόλοπας τεχνουργήσας, και κατά τας αρμογάς των λίθων τούτους πηγνύων, την άνοδον εποιήσατο. Ως δε επέβη εκείνος τη στεφάνη του τείχους, Πέρσης ανήρ τούτον εξώθησεν. Πίπτει ουν ο Σαπφείρης κάτω, και υποδέχονται αυτόν οι Ρωμαίοι ταις ασπίσιν. Και αύθις του έργου κατατολμά, και πάλιν εξωθείται του οχυρώματος. Πάλιν δε οι Ρωμαίοι ταις ασπίσιν αυτόν υποδέχονται, και πάλιν προς την επιβουλήν ενεχείρησεν. Επί δε τη κεφαλή του τείχους γενόμενος, τον Πέρσην απέτεμεν. Είτα την κεφαλήν υπατεύσας, Ρωμαίους θάρσους ενέπλησεν. Και πολλών μιμηθέντων τον αριστέα, και δια των πασσάλων επιβάντων του τείχους, παραδίδοται Ρωμαίοις το φρούριον»
Θεοφάνης